TVP Polonia - 2024-06-27 16:00

telenowela dokumentalna

"O pieniądzu w średniowieczu". Najstarsze znalezione pieniądze na ziemiach polskich pochodzą z pierwszych wieków naszej ery i są to monety z Imperium Rzymskiego, nie będące płacidłem w państwie pierwszych Piastów. Handel za pierwszych Słowian polegał na wymianie towar za towar, nie było więc potrzeby użycia pieniędzy, choć trafiały się jego namiastki, metalowe siekierki, które nazywano płacidłami. Pierwsza polska moneta pojawiła się już za pierwszych Piastów, były to jednak monety wybijane z okazji jakiejś uroczystości, nie stosowane jako środek płatniczy. W późnym średniowieczu głównym emitentem pieniądza, czyli osobą wprowadzającą na rynek, był król. To on określał wartość materiałów, z których robiona była moneta, będąc jednocześnie wyłącznym właścicielem zysków płynących z jej bicia. Fałszerstwa monet traktowane były jako "zbrodnia obrazy majestatu", a fałszerzy karano śmiercią. Dwukrotnie oskarżony o fałszerstwo został też książę mazowiecki Siemowit IV. System monetarny w polskim średniowieczu dzieli się na dwa okresy: denarowy i groszowy. Na denarze, wybijanym po koronacji Jagiełły na awersie widniał orzeł, herb Królestwa Polskiego, a na rewersie podwójny krzyż, czyli litewski herb dynastyczny Jagiełły. Potem zmieniono go na koronę. Główną jednostką obrachunkową była grzywna, na którą składały się 24 grosze monety polskiej. Główna mennica była w Krakowie, ale były także mennice w Poznaniu i we Wschowie. Kiedy było kiepsko ze srebrem, wybijano monety jednostronne, tzw. brakteaty.

wstecz