TVP Historia - 2024-06-10 17:45

debata

"Przewyższał rodzeństwo swoje pod względem tęgości fizycznej, ale ustępował mu w zdolnościach umysłowych. Wyrastał na krępego młodzieńca, kościstego, muskularnego, jednak brakowało mu szczególnie tak cenionego wówczas daru wymowy. Nie tylko w publicznych przemówieniach, ale i potocznie" - pisał o Aleksandrze Jagiellończyku Maciej z Miechowa. Po śmierci ojca, Kazimierza Jagiellończyka, w 1492 roku Aleksander zasiadł na tronie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Już od początku panowania musiał zmierzyć się z rosnąca w siłę Moskwą. W 1501 roku, po śmierci swojego brata Jana I Olbrachta, został w katedrze wawelskiej koronowany na króla Polski. W zamian musiał poczynić daleko idące ustępstwa wobec możnowładców. Wyrazem tego był przywilej mielnicki. Ograniczał on władzę królewską na rzecz senatu. Wywołało to ostry sprzeciw szlachty. W 1505 roku na sejmie radomskim uchwalono konstytucję praw Nihil Novi - nic o nas bez nas. Szlachecka izba poselska otrzymała przewagę nad senatem. Rok później zatwierdzono Statut Łaskiego stanowiący kodyfikację praw. Po pięciu latach zasiadania na tronie krakowskim Aleksander Jagiellończyk zmarł 19 sierpnia 1506 w Wilnie. Tam też został pochowany.

wstecz